«Чортавай», «чорнай травой» і «вырадкам пекла» называюць тое, з чым безліч людзей жыве і абсалютна беспадстаўна спадзяецца на лепшае. Гэта не перабольшанне. Назваць тытунь чымсьці блізкім да нармальнага (не тое што нармальным) проста язык не паварочваецца. Як мінімум 30 устаноўленых кампанентаў і злучэнняў тытуню належаць да «атраду» ядаў! З кожнай зацяжкай курэц атрымлівае нікацін, вокіс вугляроду, канцэрагенныя смолы, радыеактыўныя ізатопы, злучэнні азоту, такія цяжкія металы, як ртуць, кадмій, нікель, кобальт.
Галоўны кампанент тытунёвага дыму — нікацін — вельмі лёгка пранікае ў кроў. А што такое кроў для нашага арганізма? Ды ўсё! Да кожнага органа яна пастаўляе тое, што змяшчае. Так што няма ні органа, ні сістэмы, якія б не цярпелі і не пакутавалі ад кожнай зацяжкі. Не ў першы дзень курэння, але паступова, строга індывідуальна, у курцоў развіваецца хранічнае атручэнне нікацінам.
Паводле слоў Іны ПАЛІПАЛІНАЙ, урача-педыятра цэнтра «Поспех», дружалюбнага да падлеткаў, гэта атручэнне — нікацінізм — праяўляецца зніжэннем памяці, працаздольнасці. Тытунёвы дым, як і алкаголь, валодае двухфазным дзеяннем на цэнтральную нервовую сістэму. Спачатку сасуды пашыраюцца, у тым ліку сасуды галаўнога мозга, і суб'ектыўна гэта адчуваецца як прыліў сіл, павышэнне актыўнасці. Аднак гэта актыўнасць дасягаецца за кошт перанапружання біялагічных рэсурсаў арганізма, перш за ўсё адпаведных цэнтраў кары галаўнога мозга. За кароткачасовай бадзёрасцю надыходзіць працяглая стомленасць. Гэта ўжо другая фаза — процілеглая першай. З'яўляецца пэўнае тармажэнне, стомленасць і слабасць. Для курца са стажам характэрна зніжэнне інтэлектуальнай працаздольнасці і ўзмацненне забыўлівасці.
Але пакутуе не толькі галаўны мозг, а, як мы казалі вышэй, і ныркі з мачавым пузыром, і палавыя залозы з крывяноснымі сасудамі, і печань са страўнікам. Курцы адназначна наносяць шкоду і навакольным, а пра здароўе іх дзяцей нельга гаварыць без болю, паколькі толькі адна гэта звычка сама па сабе ўжо пагражае развіццём у будучым сур'ёзных захворванняў. Самі бацькі, вядома, гэта адмаўляюць і гатовыя звязваць паталогіі сваіх нашчадкаў з чым заўгодна, толькі не браць на сябе адказнасць за ўласны «ўнёсак».
Каб выправіць становішча, выратаваць не толькі сябе, але і сваіх блізкіх, курцу не патрэбна нават нейкая магутная сіла волі. Яму патрэбна высокая свядомасць.
Святлана БАРЫСЕНКА
Падобна да абарыгена
Тытунь як прадстаўнік дзікай флоры быў вядомы ў старажытнасці і ў Еўропе, і ў Азіі, і ў Афрыцы. Лісце яго палілі на вогнішчы, і дым адурманьваў людзей. Наогул, распаўсюджванне тытуню звязваюць з імем Калумба, які разам з членамі сваёй экспедыцыі ўпершыню ўбачыў абарыгена, які «піў дым». Адзін з паплечнікаў Калумба затрымаўся на некалькі гадоў у Новым Свеце і не толькі сам заахвоціўся тытунём, але і адправіў насенне невядомай расліны на радзіму. Распаўсюджванне тытуню ў краінах сустракала на пачатку процідзеянне. У Расію, напрыклад, тытунь трапіў напрыканцы XVІ стагоддзя і таксама быў сустрэты няветліва. Аднак паступова забарону на курэнне адмянялі адна краіна за другой.
Сёння сярод дарослага насельніцтва эканамічна развітых краін назіраецца зніжэнне колькасці курцоў, аднак гэтага нельга сказаць аб падлетках.
Устаноўлена, што людзі, якія пачалі курыць у юным узросце, паміраюць ад раку лёгкіх у 5 разоў часцей. Усе, хто шмат і працягла курыць, у 10 і болей разоў павялічваюць рызыку развіцця тых жа сардэчна-сасудзістых і анкалагічных захворванняў.
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».