У нядзелю ў нашай краіне адзначаюць Дзень танкіста
Гісторыя свята вядзе свой пачатак ажно з 1946 года. Такім чынам было вырашана падкрэсліць заслугі механізаваных і бранятанкавых войскаў у Вялікай Айчыннай вайне, а таксама танкабудаўнікоў краіны, якія забяспечвалі ўзброеныя сілы бранятэхнікай. У многім дзякуючы танкавым войскам наступальная аперацыя «Баграціён» мела такі поспех. Сённяшнія танкісты — магутны ваенны патэнцыял беларускіх Узброеных Сіл, а сучасныя танкавыя войскі — здаецца, ці не галоўная ўдарная сіла сухапутных войскаў нашай краіны.
Напэўна, таму і сёння гэтая прафесія карыстаецца вялікай папулярнасцю ва ўчарашніх выпускнікоў школ і сярэдне-спецыяльных устаноў. У пагоні за мараю асядлаць «жалезнага каня» юнакі становяцца выдатнымі афіцэрамі. Яшчэ са студэнцкай лаўкі яны добра ўсведамляюць важнасць гэтай прафесіі. У гэтым давялося пераканацца падчас наведвання ваенна-тэхнічнага факультэта Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта.
Як прызнаўся старшы выкладчык падпалкоўнік Сяргей ЮРКО, сёлета ахвотных вучыцца на кафедры «Бранятанкавае ўзбраенне і тэхніка» было больш, чым звычайна. З чым гэта звязана, пакуль сказаць цяжка. А хаця б і з тым, што гэта адзіная ўстанова ў краіне, дзе рыхтуюць спецыялістаў па эксплуатацыі і рамонце танкаў і бронемашын. Акрамя таго, яшчэ вучаць курсантаў кіраваць імі. Адным словам, адсюль выходзяць спецыялісты «два ў адным».
— Танкіст — абсалютна мужчынская прафесія. А спецыяльнасць, якую атрымліваюць на нашай кафедры, падымае на ступеньку вышэй маладога чалавека як у сваіх вачах, так і ў вачах аднагодкаў, — упэўнены Сяргей Юрко.
Стаць танкістам афіцэр вырашыў па прыкладзе брата, паступіўшы ў Харкаўскае гвардзейскае вышэйшае танкавае каманднае вучылішча. Лічыць, што сённяшняму пакаленню нашмат лягчэй засвоіць прафесію. «І ўсё дзякуючы сучасным тэхналогіям, — мяркуе ён. — Для нас, колішніх курсантаў, графапраектар тады быў нейкім звышабсталяваннем, калі пэўную схему можна было ўбачыць на экране. Цяпер магчымасці настолькі вялікія, што ўжо можна нешта змадэляваць, папрацаваць на сваім персанальным камп'ютары, які ёсць амаль у кожнага курсанта. Усё гэта толькі на карысць: скарачаецца час на падрыхтоўку да заняткаў, перад вачамі — сістэматызаваны матэрыял, а не стос кніг, дзе яго трэба яшчэ знайсці. Хоць і кнігу ніхто не адмяняў. Тым больш што асноўны прынцып у падрыхтоўцы афіцэра — самастойная праца. Ніводзін выкладчык не зможа выхаваць годнага вайскоўца, пакуль той не будзе спасцігаць веды сам».
Вядома, сапраўдным танкістам без практыкі не станеш. Вось і суадносіны паміж тэорыяй і практыкай у навучанні роўныя — 50 на 50. Так было заўсёды. Толькі раней маштаб стажыроўкі быў больш сур'ёзны — амаль уся тэрыторыя СССР. Сённяшнія курсанты стажыруюцца на палігонах беларускіх вайсковых часцей. Некаторым нават шчасціць пабываць на баявых вучэннях, у тым ліку і за межамі краіны. Праўда, перш чым трапіць у рэальныя абставіны, на працягу доўгага часу курсанты вучацца кіраваць танкам на тэрыторыі сваёй Alma mater. Палігона, вядома, на тэрыторыі БНТУ не існуе. Ды і навошта, калі ёсць спецыяльныя трэнажоры?
— Калі курсанты вяртаюцца са стажыровак, то кажуць, што танк нават лягчэй вадзіць, чым займацца на трэнажоры, — расказвае майстар вытворчага навучання палкоўнік запасу Генадзь ВАРАБ'ЁЎ. — Ці сказалі б яны так, калі адразу селі б на танк? Не. Трэнажор памылак не даруе. Дапусціў промах — далей на трэнажоры не паедзеш. Вось і займаюцца да таго часу, пакуль не навучацца ідэальна валодаць машынай у любых умовах надвор'я і з улікам рознай мясцовасці. Мы ў свой час вучыліся толькі ў баявых абставінах.
Вядома, трэнажоры гэта адно, а вось сапраўдны танк... І ён ёсць на базе ўстановы. Пракаціцца, вядома, на ім ніхто не дазволіць, а вось паглядзець, як ён зроблены знешне і ўнутры, курсанты могуць, завітаўшы ў гараж-аўдыторыю. Там «гаспадараць» вучэбна-баявы танк Т-72Б і баявая машына пяхоты. Залазь у сярэдзіну — і глядзі, вывучай, запамінай...
Для курсанта Арцёма КАЛЮТЫ гэта адно з любімых месцаў ва ўніверсітэце. Тут ён можа бываць гадзінамі. Танкі юнака вабяць яшчэ з дзяцінства. Праз чыгуначную станцыю ў Наваельні, адкуль ён родам, часта перавозілі гэтых «жалезных коней». Глядзець на іх ён мог гадзінамі, толькі вось праз некалькі хвілін гэтае відовішча знікала. Вось і вырашыў быць бліжэй да таго, што падабаецца.
Сёння юнак ужо на 3 курсе. Яшчэ ніколі не пашкадаваў, што выбраў менавіта гэтую прафесію. Вучыцца Арцём выдатна, таму і заслугоўвае звальненні амаль на кожныя выхадныя. Толькі магчымасць з'ездзіць чарговы раз дадому выкарыстоўвае не заўсёды, бо актыўна ўдзельнічае ў культурным жыцці факультэта. Пра пэўныя заслугі нагадваюць медалі на грудзях: адзін уручылі на 80-годдзе факультэта, другі атрымаў за ўдзел на сёлетнім парадзе войскаў Мінскага гарнізона. Дарэчы, у парадным разліку Арцём праходзіў ужо два гады запар.
... Дарэчы, учора адбыліся ўрачыстыя мерапрыемствы, прысвечаныя Дню танкіста. Сімвалічна, што сёння ў Клецку падчас афіцыйнай цырымоніі адкрыецца помнік танку ІС-3. Са святам, танкісты!
Вераніка КАНЮТА
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».