Тое, што натхняе «Дынама»

Ёсць такая народная мудрасць: «Адзiн раз — выпадковасць, другi — супадзенне, а трэцi — ужо тэндэнцыя». Беларускiя хакейныя заўзятары, здаецца, толькi пачалi прывыкаць, што стагнацыя, у якой знаходзiцца «Дынама», — гэта тэндэнцыя, а «зубры» ўзялi ды i выйгралi два матчы запар. Спачатку перамаглi грозны магнiтагорскi «Металург» (скажам, выпадковасць), а пасля — нiжнекамскi «Нафтахiмiк». А гэта моцны серадняк (дапусцiм, супадзенне)… Сёння на «Мiнск-Арэне» мiнчане сустрэнуцца з чалябiнскiм «Трактарам». Цi здольныя «зубры» запiсаць на свой рахунак трэцюю вiкторыю запар i прэтэндаваць на тое, каб «пераможную заканамернасць» назваць тэндэнцыяй?

Рабiць высновы наконт працы Любамiра Покавiча на пасадзе «выконваючага абавязкi галоўнага трэнера», напэўна, пакуль рана. Тым не менш факт застаецца фактам: славацкi спецыялiст другi раз выводзiць сваiх падапечных на лёд i другi раз святкуе перамогу. У хакейных кулуарах кажуць, што Покавiча прызначылi галоўным на некалькi матчаў: маўляў, каб паглядзець, што адбудзецца. I пакуль «эксперымент» уражвае: каманда паказвае характар! Упэўнена абыграць «Магнiтку» — аднаго з лiдараў усходняй канферэнцыi — безумоўна, прыемна. А вырваць перамогу ў «нафтахiмiкаў» на апошнiх хвiлiнах матча прыемна ўдвая.

У гэтай сустрэчы «зубры» дэманстравалi характар не раз. Спачатку, калi саступалi ў першым перыядзе 0:2 i рэабiлiтавалiся трыма шайбамi запар — элемент нечаканасцi. А пасля i ў канцы матча, калi Ягор Мiлаўзораў прымусiў расчаравана ўздыхнуць усю «Мiнск-Арэну», параўняўшы лiк на табло. Шчыра кажучы, думала, быць авертайму. Дык не! Сёлетнi навабранец «Дынама» Аляксандр Мацярухiн яшчэ раз наглядна даказаў, чаму яго нездарма «паднялi» з экстра-лiгi. Менш чым за дзве хвiлiны да фiнальнай сiрэны форвард закiнуў вырашальную шайбу (i другую за гульню) — 4:3.

Пасля матча Любамiр Покавiч не выглядаў здзiўленым, разгубленым альбо выцiснутым як лiмон. Здавалася, ён i не сумняваўся, што падапечныя здольныя выцягнуць гэты матч. I славак гэта пацвердзiў: «Вядома, непрыемна, што ў меншасцi госцi змаглi закiнуць нам шайбу. Тым не менш хлопцы не разгубiлiся i выдатна спрацавалi, калi гулец сапернiкаў быў ужо на лёдзе. Ведаеце, за некалькi хвiлiн да канца матча можна адыграцца, нават калi на табло лiк 0:4. Але такое здараецца рэдка. Таму я вельмi задаволены вынiкам, падобныя моманты натхняюць». Пасля Покавiч распавёў пра ператасоўкi ў складзе каманды, прызнаўся, што пра замену варатара на наступны матч яшчэ не думаў, i пры гэтым заставаўся прыемным, далiкатным суразмоўцам, шчыра ўсмiхаючыся i рэагуючы на кожнае вiншаванне з перамогай каманды. Якi кантраст! Неба i зямля, як кажуць.

Здаецца мне, «зубры» проста атрымалi ад настаўнiка зусiм iншае стаўленне да сябе i адчулi, што ў iх сапраўды вераць. А верыць у каманду, якая апынулася на самым дне, бывае вельмі няпроста. Падобныя моманты натхняюць!

Дарына ЗАПОЛЬСКАЯ